Geweld

Er is niets dat me zo boos en tegelijk zo machteloos maakt als geweld. Ik weet dat het er is, altijd geweest is en waarschijnlijk altijd zal zijn. Ik heb van alles gelezen over oorzaken, achtergronden, processen en gevolgen. Ik snap dat het complex is en te maken heeft met psychologische, sociale, culturele en soms religieuze factoren. Maar ik kan me er – wat ik ook probeer – helemaal niets bij voorstellen dat je drie Israëlische tieners kidnapt, gevangen houdt en vermoordt. Ik snap werkelijk niet dat je kunt denken dat het doden van een Palestijnse jongen daar het antwoord op is. Ik kan er niet bij dat je als priester een kind misbruikt. Ik ben verbijsterd dat het in je opkomt dat je Allah een dienst doet als je je geweer op iemand richt.